De Nederlandsche Cocaïnefabriek

Coproductie met Museum Huis Doorn

In het poortgebouw van Museum Huis Doorn is het Eerste Wereldoorlog kenniscentrum gevestigd. Huis Doorn heeft als plaats van herinnering voor de Eerste Wereldoorlog in Nederland, een grote collectie boeken, spotprenten en archiefstukken.

Tafel van Vijf Muziektheater en Museum Huis Doorn zijn in het programma ‘De Nederlandsche Cocaïnefabriek’ coproducenten: Museum Huis Doorn heeft met haar WOI expertise de pop-up expo ontwikkeld die naar alle speellocaties met het programma meereist en de interactieve voorstelling met spelelementen en live muziek is gecreëerd door Tafel van Vijf Muziektheater.

Deel uit recensie Theaterkrant

Door Gina Miroula

Swingende regie in Berlijns underground technohol

In een swingende regie van Muriël Besemer duikt het gezelschap diep in het verleden en blaast je van je sokken. Zo heeft de fabriek daadwerkelijk jarenlang aan de Duivendrechtsekade in Amsterdam gestaan. Borreman vervlecht geschiedkundige tekstpassages moeiteloos met zang. Hij wordt bijgestaan door drie fanatieke musici, waaronder Michiel Schreuders, artistiek leider en bedenker van de voorstelling door Tafel van Vijf Muziektheater. Samen bespelen ze gitaar, percussie en toetsen, aangevuld met een arsenaal aan opmerkelijke instrumenten, gemaakt door Doan Hendriks van Theatergroep BOT, opgesteld in een woest aantrekkelijk decorontwerp van Judith Hofland. Afvoerbuizen imiteren getrompetter, gardes kloppen, trechters in springveren produceren een compleet nieuw geluidspalet. Het tafereel heeft iets weg van een Berlijns underground technohol, inclusief neonlicht en flikkerende tl-buizen (lichtontwerp: Claes Meijer), waar het feestje flink uit de hand loopt.

Dilemma’s

Al snel wordt duidelijk dat Lucien kampt met een scala aan morele dillema’s. Zijn meisje, Pola, wil wel met hem gaan, maar valt met name voor de oneindige toegang tot coke. De Britse soldaat Robin Ryder komt verminkt terug uit de loopgraven en raakt zwaar verslaafd aan het witte goedje. Alle drie de personages worden gespeeld door Borreman, die soepel schakelt tussen de rollen. Van serieus en een tikkeltje naïef (Lucien), tot retecharmant (Pola) en aangedaan (Robin). Zijn Luciens praktijken fout en is hij een egocentrische lul, of wordt hij verziekt door het systeem waaruit je moeilijk kunt ontsnappen wanneer je er diep in verstrikt bent geraakt? Mooi is het samenspel van musici en Borreman. Niet alleen produceren ze een sterk staaltje muziek, ook genieten ze enorm. Het boevige jongensbandje is een genot om naar te kijken.